Oma uit een flesje....

Het is Dinsdag vandaag. Geheel tegen mijn verwachtingen in stond mam net voor de deur. Terug uit Uden. Dus Oma's stekkie is niet meer. Het leeg halen is goed gegaan, hoewel er wel een enkel hebberig iemand tussen zat. Het maakt ook niet uit, de spullen die er toe doen zijn bij de juiste mensen gekomen. Zoals de foto's en sieraden. Die horen mijnsinziens bij oma's enige dochter, mijn tante Chris dus. En dat is nu ook het geval. En aan chris het recht om het dan te houden of naar eigen inzicht te verdelen. Ik denk dat Oma de meeste dingen waar ze een wens voor had, al bij leven heeft verdeeld, of kleine dingetjes heeft weg gegeven af en toe. Het enig jammere vind ik het mooie dressoir en eettafel. Iets wat in mijn kinder ogen echt onafscheidelijk leek/lijkt van oma. Naar ik heb gehoord vandaag is dat naar de kringloop gegaan. Mensen die het niet zo breed hebben zullen er ongetwijfeld veel plezier van hebben, toch, het voelt vreemd. Het dressoir had ik best willen hebben, ik had niet geweten waar ik hem zou moeten laten, maar het hoorde bij Oma&Opa. Snap je? En ik vond het mooi. Of Alex het ook mooi vind? Dat weet ik niet. Ach het maakt ook niet uit. Als het maar niet bij de vuilnis terecht is gekomen. En als dat wel zo is??? Laat niemand me dat dan ooit vertellen. Het zou me verdriet doen. Klinkt misschien stom in jou oren, maar zo voelt het. Het enige wat ik echt wou hebben, dat heb ik! Dat is haar naam verbonden aan mijn dochter! Louise. En mijn getuige op mijn huwelijk. En net kreeg ik " Oma uit een flesje" Dat is het geurtje wat ze droeg zolang ik me kan herinneren. Ruik ik dat dan ruik ik oma, dus dat ga ik ergens neerzetten en af en toe aan ruiken. Dat is fijn. Daar voel ik me fijn bij.