Kopje Thee

Zo, een nieuw berichtje van mij.
Het is behoorlijk druk op het moment, en er loopt ook van alles in het honderd, maar ik ga stug door.
Nog steeds 4 kindertjes, 2 katten, 2 honden, een huishouden, een studie en een dansstudio.
Dus ja, dan wil je soms wel eens even gaan zitten, een boekje pakken en een dagje helemaal niks doen.
En normaal gesproken krijg ik die kans ook. Dan ben ik weer helemaal bijgetankt en kan ik weer knallen. De afgelopen herftsvakantie echter.... Alles dat mis kon gaan is ook mis gegaan.
Alle 4 de kinderen ziek, waarvan de kleine Tharanika van 2 ook nog in het ziekenhuis belandde. Mn fiets gestolen, de inval voor de dansstudio zei op t laatste moment af (en Marilyn zat al in t vliegtuig naar Amerika, dus die kon me niet helpen), gebroken nachten door verschonen van bedden en pyama's (al 3 weken nu), ruzie maken met mensen die me na staan, een absces laten weghalen, Koda met zware epilepsie aanvallen... Ja het kon echt niet op...
Maar we gaan door. En hoewel ik alle doorgelekte poepluiers snachts meer dan "schijt"ziek ben, doe ik mn best mn humeur positief te houden. Hoewel Mariella nu weer in een zeer heftige peuterbupertijd is gehold. Dat maakt het echt niet altijd makkelijk.
Dat hoeft ook niet. Ik geef alleen aan dat het is zoals het is.
Op Zaterdag is Alex dan lekker thuis. Hij helpt me, en we doen samen de dingen die echt nodig zijn. Zodra dat af is, als we gedaan hebben wat moet, dan kunnen we ook nog even ontspannen.
Met de kinderen, en ook met zn twee.
En dan begint de Maandag weer.
Als ik dan aangeef dat ik graag zou weten wanneer er visite komt, ipv van onverwachts geconfronteerd te worden (herhaaldelijk) met visite die opeens voor mn deur staat, dan is het laatste wat ik verwacht: Onbegrip.
Ik zeg toch niet dat de visite niet welkom is? helemaal niet zelfs.
Maar als jij een druk huishouden hebt (waar ik elke dag weer opnieuw bewust voor kies)dan loop je in een schema waarin geen ruimte is voor afwijking.
Eén keer verast worden is leuk. Maar als dat schema regelmatig wordt onderbroken door onverwachtse visite dan gaat dat irriteren, want je hele dag loopt vervolgens in het honderd.
Ja ik kies elke dag voor mijn heerlijk grote groeiende gezin. Ik kies voor mijn studie, en ik kies voor de Dansstudio, die dan wel Marilyn dr naam draagt, maar net zo goed van mij is. (alle onduidelijkheid hierover is nu hopelijk weg?) Ik kies er ook voor om iedereen te vragen zich van te voren even te melden voor ze komen. Mijn gezin, mijn leven, mijn huishouden, mijn beslissing.
Dat heeft bovendien niks te maken met hoeveel ik van mijn visite houd, of hoe welkom ze zijn.
Gewoon een belletje, een mailtje, even op msn desnoods. Das toch geen grote moeite? Dan heb ik de tijd om te doen wat nodig is om mijn visite zonder stress te ontvangen, zonder me te irriteren, en zonder ze de deur weer uit te wensen. En, dan kan ik er zelf ook nog van genieten.
Ik zou mijn visite daar enorm dankbaar voor zijn, want mijn leven zou daar een stuk makkelijker en ontspannender van worden. Die visite is altijd welkom.

Tot slot spijt het me dat ik dit via mn Blog zo naar buiten moet brengen.
Mijn visite zou ten slotte nooit op deze manier zijn of haar ongenoegen kenbaar maken.
Die zou dat met mij komen bespreken onder het genot van een kopje thee. Na een belletje, mailtje of via msn... natuurlijk...

Mirjam