Toen ik een jaar of 10 was, woonde ik nog in Den Helder. In de Oranjestraat.
In die tijd mochten mijn broer(tje) en ik niet veel televisie kijken, en de muziek bij ons thuis bestond vooral uit de wereld muziek van mn vader (grieks, zuid amerikaans, iers) en Kinderen voor Kinderen. Dat vonden mn ouders beter voor ons. Wel mochten we op een gegeven moment een tekenfilm serie kijken op de belgische tv, over het Maya en Inca rijk. De steden van goud. Zo heette het! In ieder geval, na de tekenfilmserie kwam altijd: De Vlaamse top 30!
Soms konden we daar wat van mee pikken als de tv nog wat langer aan bleef staan, en soms mochten we het ook af zien, onder enig gemopper van mn vader...
En zo werden we voor t eerst blootgesteld aan popmuziek. In die tijd stond Roxette bijna wekelijks in de vlaamse top 30, en zo werden mijn broer en ik echte fans! Van de goede Sint kregen we een casettebandje met het album Joyride en hele dagen brachten we door met elk liedje te luisteren, zingen, playbacken, na te synchroniseren, noem het maar op!
Na een tijdje sparen hadden we genoeg bij elkaar om ook andere albums te kopen: The Look en Tourism.
Uiteindelijk werden we groter, werd onze horizon breder, leerden we meer muziek stijlen kennen, en kregen allebei een heel eigen smaak, ver uit elkaar. Ik ben inmiddels helemaal thuis in de Urban muziek:, RnB, soul, hip hop. Mn broer de hele ander kant op: Hardrock, heavy metal etc.
Allemaal nogal anders dan Roxette, hoewel we er wel beide altijd trouw aan zijn gebleven.
Alex, mijn echtgenoot, heeft het niet zo met Roxette. Hij snapt wel het jeugdsentiment erahter voor mij, maar zou het liefs zien dat ik het niet luisterde als hij kan mee genieten...
Ondanks dat kocht hij 7,5 jaar geleden kaartjes voor The Night Of The Proms, voor mij, omdat Roxette daar zou staan, en ik had mijn jeugdsentiment nog nooit live gezien! (super lief!)
Helaas kregen we het nare bericht dat Marie Frederiksson (de vrouwelijke helft van het duo) ziek was geworden. Een hersentumor. Dat was echt een enorme teleurstelling.
Heel lang dachten we dat het nooit meer goed zou komen. En toen ze wel beter werd ging ik er eigenlijk vanuit dat ze niet meer in staat zou zijn om te gaan optreden.
Beter worden is 1 ding, maar daarna weer popter zijn, dat is heel iets anders...
4 maanden geleden kwam ik erachter dat Per Gessle, (de mannelijke helft van het duo) in Amsterdam zou zijn voor een concert. Hoewel ik het jammer vond dat het geen Roxette was, dacht ik toen: Nou ja, das dan iig de helft die ik echt kan zien! Ja toch?
Dus ik kocht 2 kaarten. 1 voor mij, 1 voor mijn broer.
Vorige week Woensdag was het zover. De dag ervoor kreeg ik een mailtje van The Daily Roxette, de nieuwsbrief waar ik lid van ben. Roxette ging een persconferentie geven. Ze gaan dit jaar, 7 jaar later, alsnog optreden op The Night Of The Proms!!! En omdat ze toch in Antwerpen zin allebei is er grote kans dat ze als special guest mee gaat naar Amsterdam, om samen met Per op t podium te zingen!!!
Na 7 jaar komen ze weer bij elkaar, voor t eerst weer samen voor een publiek, en ze kiezen precies het event waar ik kaarten voor heb!! Ik was door het dolle heen!
Woensdag was heel gaaf. In dit artikel kan je lezen hoe het ging, het is een heel goede beschrijving van de avond.
Marie joins Per and band on stage in AmsterdamPosted: 06 May 2009 03:36 PM PDT
AMSTERDAM - There were screams, wolf whistles, shouts of "Marie!," cheers, hoots, hollers, and just about every other loud sound of jubiliation you could possibly imagine when Per Gessle invited Marie Fredriksson to join him on stage this evening. And yet, if one paused for a moment to look at the people around them, it was rather easy to spot people with tears in their eyes. It was, by all accounts, an extremely emotional moment… and many in attendance at the Melkweg Arena felt they were witnessing pop music history being made.
Despite the publicity put out by Night of Proms that it will be on their stage that Roxette will reunite — and as The Daily Roxette was first to report with authority — it was here tonight before a crowd comprised of adoring fans that that reunion actually occured, and somehow that seemed especially fitting. Marie, wearing jeans and a black blouse and vest, walked onto the stage with confidence, raised her arms in the air, and acknowledged the cheering crowd. After giving Per a hug, she said "Wow!," obviously pleased with the reception she was receiving. Per went to a microphone and joked "Don't forget to bring your cameras," as a virtual sea of cameras had popped up into view. Then, in the moment of silence just before Marie was about to sing, someone near the front of the audience — a male voice — shouted "Thank you God!"
Marie sang lead vocals on "It Must Have Been Love" (
http://www.youtube.com/watch?v=rz5UgzjSDK8) and "The Look" (
http://www.youtube.com/watch?v=tE6UW35zSqA which surprised many fans who were expecting her to take over for Per and sing "Wish I Could Fly."
Het was natuurlijk officieel een Per Geslle concert, ter promotie van zijn nieuwste solo album Party Crasher. En nergens stond officieel dat Marie er ook zou zijn.
Het was een bericht van de Nieuwsbrief The Daily Roxette, waar ik lid van ben. En ik weet dat zij in goed contact staan met het management, dus ik achtte de info vrij betrouwbaar.
Toch bleef het spannend! Per ging het concert solo van start, met zijn eigen band. De vraag bleef: Is ze er of is ze er niet???
Eerder in het concert zei Per: En nu een liedje dat ik geschreven heb voor één van swerelds beste zangeressen: Marie Frederiksson.... I Wish I could Fly!
Toen dacht ik: Nou dan komt ze zo, en dan neemt ze het liedje over.
Maar neeeeee, Per zong hem helemaal zelf.
Op een gegeven moment verliet de hele band zelfs het podium en het leek alsof het afgelopen was
Ze waren toen namelijk al 1,5 uur aan het spelen.
Toen kwamen ze terug en ik dacht: we krijgen nog een toegift en thats it... ze komt niet vanavond....
Maar toen zei hij: I’d like you all to welcome an old friend of mine: Marie Fredriksson!”
Jeeee!
Kwam ze toch nog
Pop geschiedenis: Roxette toch weer samen op één podium, na 7 jaar! Na een hersentumor, na opnieuw leren praten, opnieuw leren lezen en schrijven, na het einde, toch weer en nieuw begin, en hoewel overal staat dat dit pas zal gebeuren tijdens Night Of The Proms, in November, was het woensdag de echte primeur!
En ik stond bijna vooraan!!!
De hele zaal stond zowat te huilen joh, incl. Per en Marie
Dan doe je dus vanzelf mee
En... Voor November, Night of the Proms, Ahoy Rotterdam... Dan zit ik op rij 3!
(want ze zongen samen maar 2 liedjes woensdag, het was ten slotte een Per Gessle concert, en niet een Roxette concert, en dit smaakte naar enorm veel meer!)
Ik heb het gefilmd. Maar het filmpje op mn hyves is van iemand anders, met een betere kwaliteit beeld. Mijn camera had trouwens wel een betere kwaliteit in geluid.
Je kan Marie nauwelijks horen zingen, het publiek overstemt haar
Ze zijn dit jaar allebei 50 geworden. Maar het lijkt alsof ze toch nog een come back gaan maken. Er zijn ook plannen voor een nieuw album. Dat vind ik dapper. Ze gaan alsnog doen wat de tumor bijna voorgoed had gedwarsboomt.
Oh ja: er waren voor het concert zelfs fans uit Engeland en Brazilie over gevlogen. Die hadden de avond van hun leven denk ik, want zij hadden Marie daar ook niet verwacht, aangzien dat nooit in de officiele planning stond.... Al met al een super leuke ervaring waarvan ik nog weken energie van zal hebben denk ik.
Dan iets totaal anders:
We hebben een auto gekocht! Een 7-zitter. Hij komt einde van deze maand. Dus of de meisjes nu blijven of niet, we kunnen iig overal heen!
Dat was het voor nu!
Liefs van Mirjam
Gisteren vierde ik alvast mijn 30e verjaardag. Van heinde en verre kwamen mijn vrienden en het was een drukke bedoening. Met 10 kinderen in het tuinbadje was er veel geschater en gespetter.